بیماران را می توان با ثبت کل واحدهای الکل صنعتی نصر مصرف شده در هفته، به عنوان بخشی از سابقه پزشکی، به سطوح خطر الکل طبقه بندی کرد.
همچنین می توان از پرسشنامه غربالگری مانند AUDITC استفاده کرد. این شامل سه سوال بر اساس فراوانی، میزان الکل مصرف شده در یک روز معمولی و دفعات زیاده روی در نوشیدن است.
بیماران در رده خطر کمتر باید از دستورالعمل خطر کمتر مطلع شوند و به آنها تبریک گفت. بیمارانی که در سطح خطر فزاینده ای مشروبات الکلی مصرف می کنند باید این موضوع را به آنها بازگردانده و از دستورالعمل خطر کمتر مطلع شوند.
سپس باید آنها را تشویق کرد که اثرات عادات نوشیدنی خود را در نظر بگیرند و توصیه های مختصری در مورد فواید کاهش مصرف برای سلامت دهان و دندان و سلامت عمومی آنها ارائه شود.
همچنین می‌توان نکات ساده‌ای مانند داشتن چندین روز بدون نوشیدنی در هفته، جایگزینی نوشیدنی‌های الکلی با نوشابه، نوشیدن اولین نوشیدنی خود پس از شروع غذا خوردن، تغییر به نوشیدنی‌های کم‌مصرف و استفاده از یک لیوان کوچک‌تر ارائه کرد.
این توصیه مختصر را می توان با یک بروشور نیز پشتیبانی کرد. به بیمارانی که در معرض خطر بالاتری الکل هستند، باید آگاه شوند و توصیه های مختصری به آنها داده شود، اما همچنین باید به آنها علامت داده شود تا برای مشاوره و حمایت بیشتر به پزشک عمومی یا خدمات پشتیبانی الکل محلی خود مراجعه کنند.
شواهد خوبی وجود دارد که توصیه های مختصر در مراقبت های اولیه موثر است. یک بررسی کاکرین نشان داد که به طور مداوم منجر به کاهش مصرف الکل می شود.13 علاوه بر این، یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده در دندانپزشکی نشان داد که غربالگری و مداخله کوتاه برای مصرف کنندگان زیاد الکل منجر به کاهش قابل توجهی در مقدار و دفعات مصرف الکل می شود.
دندانپزشکان در موقعیت منحصر به فردی برای دسترسی به بیمارانی هستند که در غیر این صورت ممکن است به هیچ متخصص مراقبت های بهداشتی دیگری مراجعه نکنند، به طوری که 51 درصد از جمعیت بزرگسال در دو سال گذشته به دندانپزشک NHS مراجعه کرده اند.
15 نشان داده شده است که دندانپزشکان مشتاق توصیه های مربوط به الکل هستند. در عمل، اما بزرگترین موانع را کمبود بودجه و محدودیت‌های زمانی می‌دانند.16 علیرغم اشتیاق، تنها 11.6% از تمرین‌کنندگان گزارش می‌دهند که توصیه‌های کاهش الکل را هر روز یا اغلب ارائه می‌دهند.
بدون دیدگاه