در مورد فرش 9 متری خوب ایرانی قبل از قرن پانزدهم، زمانی که هنر در حال نزدیک شدن به اوج خود بود، اطلاعات کمی در دست است.
تهاجم مغول در قرن سیزدهم زندگی هنری ایران را دچار رکود کرده بود، که تنها تا حدی توسط رنسانس تحت سلسله ایل خان مغول (1256-1353) بازسازی شد.
اگرچه فتوحات تیمور (متوفی 1405) از بسیاری جهات برای ایران فاجعه آمیز بود، اما او به صنعتگران علاقه داشت و از آنها برای کار در کاخ های بزرگ خود در سمرقند چشم پوشی کرد.
در زمان جانشین تیمور، شاه رخ (متوفی 1447)، هنر از جمله، تقریباً به طور قطع، فرش شکوفا شد.
تولید آنها منحصراً توسط کارگاه‌های کاخ و دستگاه‌های بافندگی یارانه‌ای دربار، به آنها وحدت سبکی بخشید.
و مشتریان حساس و پشتیبانی سلطنتی مجلل مواد عالی و بالاترین مهارت را تضمین می کند.
این فرش ها به عقیده بسیاری نشان دهنده بهترین دستاورد در کل زمینه طراحی فرش است.
با این وجود، سایر کارگاه‌های سلطنتی نیز فرش‌های زیبای زیادی تولید می‌کردند.
فرش‌های ابریشمی گران‌قیمت با نقوش فیگور (مانند فرش شکار ابریشم در موزه هنرهای کاربردی اتریش وین) احتمالاً درکاشان ، مرکز ابریشم ایران.
فرش‌های مدالیون ابریشمی کوچک‌تر نیز در اواخر قرن شانزدهم در آنجا ساخته شد، طرح‌های آنها عمدتاً از سیستم مدالیون اولیه متفاوت بود.
کارخانجات درباری کاشان نیز قالی‌های ابریشمی با سبک مشخص سلطنتی تولید می‌کرد.
قالی های متمایز به نام فرش گلدانی (به دلیل وجود گلدان های گل در طرح های آنها) معمولاً ازکرمان .
این الگو معمولا از چندین سیستم شبکه با شکوفه ها و شاخ و برگ فراوان تشکیل شده است.
بسیاری از این فرش ها به صورت تکه باقی می مانند. اما تنها 20 عدد دست نخورده باقی مانده اند که بهترین آنها در موزه ویکتوریا و آلبرت است.
قالیچه ها ظاهراً صادراتی نبود، بلکه برای بارگاه و مسجد بود. بافته شده روی یک تار دوتایی جامد، سفتی تخته مانند آنها را صاف روی زمین نگه می دارد.
در ایران هنوز به آنها می گویندفرش های شاه عباس به نام پادشاه به همین نام.
سبک معمول ایرانی به طور گسترده بر فرش‌های کردستان و قفقاز و همچنین فرش‌های درباری هندی و همچنین گلدوزی‌های بخارا تأثیر گذاشته است.
بدون دیدگاه