در سال 1608، هنری چهارم، پادشاه فرانسه، بافندگانی را در موزه لوور تأسیس کرد. حدود 20 سال بعد یک صابون قدیمی به نام Savonnerie در نزدیکی پاریس به قالی بافی تبدیل شد.
نام آن نیز به یکی از بهترین انواع فرش ابریشم دستباف که اکنون در کارخانه ملیله سازی Gobelin ساخته می شود، باقی مانده است. ملیله برای دیوارها و کف در اوبسون در اوایل تاریخ ساخته شد.
در سال 1685، لغو فرمان نانت، فرش‌سازان ماهر پروتستان را در اروپا پراکنده کرد. مراکز بافندگی در انگلستان، ابتدا در کیدرمینستر (1735) و بعداً در ویلتون و اکسمینستر تأسیس شد.
کفپوش ارزان‌تر و آسان‌تر به زودی مورد تقاضا قرار گرفت و ساخت فرش دستباف مشهد ریشه‌دار یا برگشت‌پذیر در کیدرمینستر آغاز شد.
بافندگان فلاندر بافنده‌ای ساخته بودند که با حلقه کردن نخ‌های تار، توده‌ای ایجاد می‌کرد، و این بافندگی، اگرچه محافظت می‌شد، توسط یک بافنده کیدرمینستر کپی شد.
به زودی بسیاری از ماشین های بافندگی در انگلستان فرش دستبافت 6 متری بروکسل را می ساختند. Axminster مقر انگلستان برای تقلید فرش شرقی یا پرزدار بود.
تا حدود سال 1840، تمام فرش‌ها روی بافنده‌های دستی با وسایل و پیشرفت‌هایی ساخته می‌شدند که می‌توانستند با نیروی دست یا پا کار کنند.
سپس بافندگی برقی اراستوس بیگلو (برای اولین بار در سال 1841 مورد استفاده قرار گرفت) که امکان تولید بسیار انبوه و فراوان فرش ماشینی مشهد را فراهم کرد، صنعت را متحول کرد.
اگرچه فرش دستباف هنوز در برخی از کشورها مانند ترکیه تولید می شود، تولید فرش به یک صنعت بسیار مکانیزه تبدیل شده است، به ویژه در ایالات متحده، بریتانیا، کانادا، بلژیک و ژاپن.
در آمریکای شمالی، ناواهوها و سایر قبایل برای نسل‌ها قالی‌های قابل توجهی بدون پرز تولید می‌کردند که تا حدودی به شیوه ملیله‌کاری روی بافنده‌های ساده بافته می‌شدند.
در کاخ های مونتزوما کفپوش های قابل توجهی یافت شد که از پرهای پرندگان استفاده می کرد. استفاده ابتدایی از راش یا نی به شکل تشک های چینی و ژاپنی باقی مانده است.
- منابع:
- تبلیغات:
بدون دیدگاه