ذخایر طبیعی این ماده برای مصرف و تقاضای فعلی انسان بسیار کم است.
بنابراین، بیشتر از طریق فرآیندهای تقطیر کسری تولید می شود. قیر تصفیه شده از روغن های نفت خام تهیه می شود و از اواخر قرن نوزدهم به این روش تولید می شود.
حرارت دادن نفت خام، باقیمانده ای تولید می کند که سپس برای ساخت انواع قیر استفاده می شود.
پیشرفت های اخیر منجر به تولید آن از منابع غیر نفتی مانند نشاسته ذرت، برنج و ملاس شده است.
صنعت ساخت و ساز از 85 درصد قیر برای چسباندن آسفالت در جاده ها استفاده می کند، در حالی که 10 درصد برای پوشش سقف استفاده می شود.
به دلیل مقاومت در برابر آب و هوای بد، ثابت کرده است که یک ماده با ارزش است.
قیر صادراتی در بورس امروز شامل مجموعه ای از هیدروکربن ها است که از فرآیند تقطیر نفت خام به دست می آید.
امروزه قیرهای مصنوعی و قیرهای طبیعی وجود دارد: در برخی موارد در داخل سنگ ها قرار می گیرند: در این شرایط به اصطلاح آسفالت طبیعی را داریم که چیزی جز سنگ های آغشته به قیر نیستند.
اما گاهی اوقات، قیرها در رسوبات موجود در زیر خاک قرار می گیرند، رسوباتی که می توانند ابعاد مختلفی داشته باشند. در موارد دیگر، حوضه های قیر سطحی واقعی ممکن است وجود داشته باشد.
نقاط اصلی استخراج قیر طبیعی در آمریکای جنوبی، بین ونزوئلا و مکزیک یافت می شود.
جزیره ترینیداد امروزه یکی از معروف ترین مکان ها برای استخراج قیر است.
در اروپا، قیر را می توان در ایتالیا، به طور دقیق تر در سیسیل، در منطقه راگوزا یافت.
در سطح شیمیایی، وجود قیر یکسان غیرممکن است: این به این دلیل است که ترکیب شیمیایی واقعی به یک سری عوامل بستگی دارد: اول از همه، به ترکیب نفت خامی که از آن استخراج می‌شود، ترکیبی که می‌تواند در طول زمان تغییر کند.
ثانیاً، ترکیب به فرآیندهای تصفیه به کار گرفته شده بستگی دارد.
در نهایت، واکنش هایی که قیرها در طول استفاده از خود متحمل می شوند نیز برای ترکیب شیمیایی مهم هستند.
از نظر شیمیایی، قیر ترکیبی از ترکیبات آلی با وزن مولکولی بسیار بالا است.
بدون دیدگاه