گزینه های استفاده از لوله پلی اتیلن 14 اینچ برای تعمیر بدون ترانشه خطوط لوله از مواد و مجموعه های مختلف با توجه به روش نوسازی لوله به لوله در نظر گرفته شده است.
جداول و مونوگرام ها گردآوری شده اند که امکان تعیین پارامترهای اصلی هیدرولیک خط لوله تعمیر شده: جریان و افت هد را فراهم می کند. ایل. 2. Tab. 2. کتابشناسی.
متداول ترین روش تعمیر بدون ترانشه خطوط لوله قدیمی «رله بدون تخریب» یا «لوله به لوله» است. استفاده گسترده از این روش به دلیل سادگی کار در حال انجام، عدم وجود هزینه برای تجهیزات گران قیمت و امکان استفاده از یک ماده رایج – لوله های پلی اتیلن با نام تجاری PE 100 است.
پلی اتیلن 100 – پلی اتیلن نسل 3 – از نظر مشخصات فیزیکی و مکانیکی بالا با گریدهای قبلی پلی اتیلن نسل 2 متفاوت است، به دلیل بهبود پارامترها، قابلیت اطمینان و ایمنی را افزایش داده است: حداقل استحکام طولانی مدت و همچنین مقاومت در برابر ترک آهسته و سریع.
بسیاری از منابع ادبی می گویند که استفاده از روش “لوله به لوله” عبور از هزینه های تخمینی را تضمین می کند – مانند خط لوله تعمیر شده، به دلیل ضریب زبری کمتر لوله های پلی اتیلن. تجزیه و تحلیل ما نشان داد که این کاملاً درست نیست.
کار تحلیلی با مقایسه خصوصیات هیدرولیکی خطوط لوله فولادی استفاده شده که نیاز به تعمیر دارند و خطوط لوله پلی اتیلن انجام شد. هدف از این کار، تعیین مقایسه ای توان و افت فشار لوله های پلی اتیلن مختلف است.
هنگام تعمیر خط لوله قدیمی، باید تلاش کرد تا اطمینان حاصل شود که لوله پلی اتیلن کشیده شده دارای بیشترین قطر ممکن است. در این مورد، دو پارامتر باید در نظر گرفته شود: سوراخ و شکاف.
در حین جوشکاری لب به لب لوله های پلیمری یک یقه برت تشکیل می شود (شکل 1). ارتفاع آن در محدوده 0.2-3 میلی متر است.
برای جلوگیری از آسیب رساندن به لوله پلی اتیلن، لازم است فاصله 515 میلی متری بین سطح داخلی لوله فولادی و قسمت بالایی سوراخ ایجاد شود.
بدون دیدگاه